Mehmet Şah Marhan Yazdı: Betona cemre düşer mi anne?

Buz sarkıtlarına ilişti gözlerim, sabah mahmurluğu ile pencereden dışarıya bakarken... 

Oysa hava çok güzeldi, dışarıda güneşli bir hava vardı.

Buna rağmen güneşe inat çatılarda sıra sıra dizilmiş sarkıtlar duruyordu. "Güneşe aldanmayın" dercesine tehdit saçıyordu.

Buz sarkıtları, "korona yasağı" ile işbirliği yapışmacasına; "Çıkma dışarı, ebeleriz seni!" der gibiydiler.

Sonra oturdum pencerenin önüne, hiç hesapta yokken aklıma o eski kışlar üşüştü...

Yatağımızda sabaha doğru soğuktan bedenimiz büzülüp büzülüp küçülürken, sabah erkenden yanan sobanın sıcaklığı, yorganımıza vururdu...

Tek yatakta koyun koyuna uyuduğumuz kardeşlerimizle ısınır, tepinmeye başlardık.  

Hele akşamları, dışarıda ayaz yemiş ellerimizi, ayaklarımızı, yüzümüzü ve o mosmor kesilen kulaklarımızı gümbür gümbür yanan sobanın etrafında, nasıl da döne döne büyük sevinçle ısıtırdık, yarışırcasına.

Sonra ısınınca otururduk, sobanın etrafına keyfimizce...

Makalenin tamamını okumak için bu bağlantıyı tıklayın