KAZO'NIN ANESİ

Tarih: 11 Şubat 2015 15:15
KAZO'NIN ANESİ

Kâzım, Bitlis Erkek Sanat mektebinin en kıdemli talebelerinden. Ortaokul’dan itibaren her yılı çift dikişle atlatan, iri yarı, karayağız bir Bitlis genci.

Hocalarına karşı saygılı, uysal karakteriyle dikkat çekmekte. Okul’da 13. yılın sonuna gelerek rekoru kimseye kaptırmamış. Ancak idare artık onu mezun etmek istiyor. Haziran ayı gelmeden Kâzım’ın zor derslerinden geçirilmesi ve kolay derslerinden de ikmale kalması kararı alınıyor. Kısacası 3 kolay dersten ikmale bırakılıyor.

  Bir gün evinin bahçe kapısını açıp giren yaşlı bir kadın, o sıra bahçe işiyle uğraşan Sanat Okulunun Türkçe öğretmenini çalışan bir amele sanarak sesleniyor:

-Herıf man bah. Kazo’nun örgetmenının evi bıresido?
-Ema (nine) sen kimi sorisen? (Hoca kimliğini gizliyor.)
-Sen’et okılınde ohyen bızım Kazo’yi tanımisen? İşte men unın anesiyem. Örgetmenini aryirem. Adi aklımdedi. Adi bate işşallah!!
-Ema evi budo. Ama evde yohto. Man sıle. Ahşem diyerem ezıne.
-Veresen pehemberın hatrıne, diyesen une. Oğlımi sınıfte kumiş.
-Unın parçeleri hevadan gele. İşahlerının hérini görmiye beki!!
-Men abisiyem. Didohlerın örgetmene diyerem. Teyi beddua etme.
-Oğul bu herıfın mege arvadi yohto?
-Var. Du çağırem. Gelsın.
  Hoca’nın hanımı, olan biteni kapı arkasından dinlemektedir. Çıkıyor huzura. Gelip kadının elini öpüyor ve hâl hatır da soruyor.
-Kızım pak yoğırdın varse, man eyi bi eyran yap. Ezıme içem. İçim yanmiş.
 Evin hanımı içeri geçerken arkasından da sesleniyor:
-Sennan rica hivi ederem. Eran diyesen, menım Kazo’mun diplomesıni vere. Beki Allahto. Bi işe gire. Uni yetim büyütmişem men.
  Gelen ayranı içiyor. Kendisine söz verilince, çok seviniyor.
  Hoca’nın eşi:
-Teyze, aç isen yemek hazır. Kal yemeği beraber yiyelim.
-Ne bişürmisen?
-Artık Allah ne verdiyse.
-Yoh kızım, şake edirem. Tohem. Allah var ede. Balelerın san bağışliye.
-Kazo’mın hekkıni versın. Başka de bişi ısteminem.
-Başımın tüyleri san duaçi ole arvat, diyerek oradan uzaklaşıyor.
  Neyse, güz sınavları gelip yaklaşıyor. Verilen söz doğrultusunda, Hoca ikmalde Kâzım'a gereken yardımı fazlasıyla yapıyor ve çocuk sınıfı geçiyor, diplomayı da alıyor.
  Bu olaydan yaklaşık 15 yıl sonra Bitlis’e gezmeye giden Hoca'mızı, Lise’den öğrencisi Banka Müdürü makamına davet ediyor. Çay içip söyleşirlerken, bizim Kâzım’ı veznede çalışır hâlde görünce tabi mutluluğu da katlanarak doruklara tırmanıyor.

                               "Geçmişten Geleceğe Akan BİTLİS HAYATI" Kitabımızdan...

https://www.bitlishaber13.net/makaleprint/kazo-nin-anesi.html