Mavi Gözlü Şehir Tatvan

Bakımsız mavi gözlerin yürek burkuyor, ey güzel şehir Tatvan...

Herkes bir yandan gözlerine hayran iken bir yandan da güzelliğini insafsızca ve hoyratça yok edercesine gözlerinde morluklar açıyor.

Adeta söz birliği yapmışcasına...

Cahilce...

Ahmakça...

Şuursuzca...

Süphan'ın asil heybetinden hiç utanmadan, herkes kirini, pasını ve çöpünü adeta düşmanca maviliklerine atıyor.

Zaman zaman gözlerin hüzünlenip bulanıklaşıyor, dillere destan maviliğinden eser kalmıyor.

Gözlerin mosmor kesiliyor!

Hüzün ve öfke doluyor, gözlerin.

Öfkeli bakışlarına kimse aldırış etmeyince de yeniden maviliğine kavuşmak için sessiz sessiz göz yaşı döküp duru(lu)yorsun.

Ah ah mavi gözlü şehir Tatvan, dillere destan maviliğini dile getirip övünenler, gözlerindeki morlukları görmezden geliyor.

Hayır hayır gözlerinin içine içine vurup morartanlar, utanmadan maviliğinle övünüp duruyorlar.

Yazının tamamı için tıklayın